Με 3 απλά βήματα λοιπόν, θα είστε ελεύθεροι σε περίπου 2 εβδομάδες:
1) Αφού έχετε συνδεθεί με τα στοιχεία σας, επισκέπτεστε το link http://www.facebook.com/help/contact.php?show_form=delete_account και κλικ στο Υποβολή/Submit
2) Ακολουθείτε τις σύντομες οδηγίες που σας δίνει (δεν τις ξέρω μιας και ακόμα online με βλέπω :Ρ)
3) Ο λογαριασμός σας θα είναι ανενεργός για 2 εβδομάδες και σε περίπτωση που δεν συνδεθείτε στο διάστημα αυτό, θα διαγραφεί πλήρως. Αν συνδεθείτε το “αίτημα” για διαγραφή ακυρώνεται και φτου κι απ’ την αρχή.
Άντε καλή λευτεριά!
Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010
Ελληναρας!!!
*Kάνεις jogging για 5 χλμ και παίρνεις τον ανελκυστήρα για τον 1ο όροφο.
* Λες καληµέρα στις 3 το µεσηµέρι και καλησπέρα στη 1 τη νύχτα.
* Δεν τρως ποτέ ßραδινό πριν τις 10µµ.
* Τρως πρωινό πριν πας για ύπνο.
* Το πρώτο σου hangover ήταν γύρω στα 5 σου, όταν ο µπαµπάς/ θείος/ παππούς σου έδωσε να δοκιµάσεις ουίσκι, γιατί το ζήταγες.
* Πρέπει τουλάχιστον πέντε φορές το χρόνο να τραßηχτείς στον σταθµό των ΚΤΕΛ για να παραλάßεις έναν τενεκέ λάδι, έναν τενεκέ µέλι, έναν τενεκέ φέτα, ρίγανη, τσάι ßουνού, ελιές και λεµόνια.
* Σηµαιοστολίζεσαι να πας για καφέ, αλλά τσαµπουκαλεύεσαι στον πορτιέρη του κλαµπ που δεν σε ßάζει µέσα γιατί φοράς
σαγιονάρες.
* Στη γειτονιά σου υπάρχει τουλάχιστον µια οδός που λέγεται Ελευθερίου Βενιζέλου.
* Παραπονιέσαι ότι κάνει κρύο όταν έχει 27 ßαθµούς.
* Όποτε ταξιδεύεις στο εξωτερικό απορείς πως ο κόσµος ζει χωρίς περίπτερα.
* Βρίσκεις τους τουρίστες αστείους.
* Και τους µαθαίνεις να λένε «malaka».
* Έχεις δέκα χρόνια να µπεις σε λεωφορείο.
* Περιγράφεις το κτίριο της Interamerican στην Κηφισίας ως «ουρανοξύστη».
* Ξέρεις τα πάντα για την ανακύκλωση, αλλά δεν έχεις δει ποτέ από κοντά κάδο ανακύκλωσης.
* Παραγγέλνεις ταυτόχρονα σουßλάκια κι ένα ασθενοφόρο και το ασθενοφόρο έρχεται όταν χωνεύεις τα σουßλάκια.
* Σε όποιο τραπέζι κι αν καθίσεις υπάρχει ένα πακέτο Marlboro Lights. Σορρυ Τονια
* Υπάρχει µεγάλη πιθανότητα να πέσεις σε µποτιλιάρισµα στις 6π.µ.της Κυριακής.
* Σε τσαντίζει το ότι για να πας να ψωνίσεις το Σάßßατο πρέπει να
ξυπνήσεις νωρίς, επειδή τα µαγαζιά κλείνουν στις 3..
* Χειροκροτείς τον πιλότο όταν προσγειωθείς.
* Έχεις αυτοκίνητο που κοστίζει πάνω από 60.000 ευρώ και αρνείσαι να το δώσεις στον παρκαδόρο γιατί θεωρείς κλοπή τα 5 ευρώ που σου ζητάει.
* Αναρωτιέσαι γιατί ο φραπές δεν έχει διεθνή επιτυχία.
* Αγαπηµένη σου ασχολία όταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό για να ξεφύγεις λίγο από την Ελλάδα, είναι να ψάχνεις για άλλους Έλληνες.
* Καταλαßαίνεις τους Αλßανούς 'από τη φάτσα'.
* Δεν σου κάνει εντύπωση γοµάρι 30 χρονών να ζει µε τους γονείς του ή 25 και να µην έχει ßγάλει ούτε µεροκάµατο.
* Νηστεύεις, αλλά κάθε φορά µε διαφορετικούς όρους.
* Ξέρεις ένα σωρό απόρρητα κρατικά µυστικά που αν τα αποκάλυπτες θα έπρεπε να
ξαναγραφτεί η παγκόσµια ιστορία.
* Επίσης ξέρεις λεπτοµέρειες για τη ζωή επωνύµων που δεν έχουν αποκαλυφθεί για τον πολύ κόσµο και πάντα από έγκυρη πηγή (π.χ. αυτή είναι σεξοµανής και την
πιάσανε µε ένα µπουκάλι ξέρετε που, αυτός είναι gay και τα 'χει
µε εκείνον, ο άλλος έχει καρκίνο και όπου να 'ναι πεθαίνει).
* Είσαι ßέßαιος ότι το κακό µάτι έχει αποδειχθεί και επιστηµονικά.
* Ποτέ δεν σου φτάνουν τα χρήµατα για τα ßασικά είδη ανάγκης, αλλά
πάντα σου περισσεύουν για τα είδη πολυτελείας.
* Μισείς τους δηµοσίους υπαλλήλους, αλλά όνειρο ζωής είναι να γίνεις ένας από αυτούς.
* Ξέρεις ότι οι άλλοι είναι όλοι Τουρκόσποροι ή Σλάßοι, αλλά είσαι ßέßαιος ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ßρίσκεται στην αρχή της δικής σου κληρονοµικής αλυσίδας.
* Καµαρώνεις που το χωριό σου, θυµίζει λίγο από Ζωνιανά, αλλά γκρινιάζεις ότι η επαρχία που κατάγεσαι είναι η πιο ριγµένη από όλες.
* Κυριακή πρωί κοινωνάς στην εκκλησία και το απόγευµα ρίχνεις Χριστοπαναγίες στο γήπεδο.
* Διπλοπαρκάρεις για τσιγάρα κλείνοντας το δρόµο και απολογείσαι σ' αυτούς που
κορνάρουν, αλλά στο παρακάτω στενό πλακώνεις τον οδηγό που έκανε ακριßώς το ίδιο.
* Καυχιέσαι που ήσουν Λοκατζής στο Μεγάλο Πεύκο χλευάζοντας τους πεζικάριους αλλά ßάζεις ßύσµα για να πάει ο γιος σου κέντρο στην Κόρινθο και ειδικότητα διαßιßαστής στο Χαϊδάρι.
* Πας γυµναστήριο και καπνίζεις και
ένα πακέτο τσιγάρα τη µέρα.
* Καυχιέσαι που ο γιος σου είναι γαµιάς και η κόρη σου παρθένα.
* Προειδοποιείς µε τα φώτα για µπλόκο αλλά παραπονιέσαι στον αστυνοµικό ότι δεν δίνει κλήση και στους άλλους οδηγούς.
* Όταν σταµατάς στο φανάρι έχεις το χέρι στην κόρνα.
* Οι νοικοκυρές ßάζουν σεµεδάκι πάνω απ' την οθόνη του PC.
* Πάντα αναρωτιόσουν σε τι διάολο χρησιµεύει η 'διάßαση
πεζών'!
* Λες καληµέρα στις 3 το µεσηµέρι και καλησπέρα στη 1 τη νύχτα.
* Δεν τρως ποτέ ßραδινό πριν τις 10µµ.
* Τρως πρωινό πριν πας για ύπνο.
* Το πρώτο σου hangover ήταν γύρω στα 5 σου, όταν ο µπαµπάς/ θείος/ παππούς σου έδωσε να δοκιµάσεις ουίσκι, γιατί το ζήταγες.
* Πρέπει τουλάχιστον πέντε φορές το χρόνο να τραßηχτείς στον σταθµό των ΚΤΕΛ για να παραλάßεις έναν τενεκέ λάδι, έναν τενεκέ µέλι, έναν τενεκέ φέτα, ρίγανη, τσάι ßουνού, ελιές και λεµόνια.
* Σηµαιοστολίζεσαι να πας για καφέ, αλλά τσαµπουκαλεύεσαι στον πορτιέρη του κλαµπ που δεν σε ßάζει µέσα γιατί φοράς
σαγιονάρες.
* Στη γειτονιά σου υπάρχει τουλάχιστον µια οδός που λέγεται Ελευθερίου Βενιζέλου.
* Παραπονιέσαι ότι κάνει κρύο όταν έχει 27 ßαθµούς.
* Όποτε ταξιδεύεις στο εξωτερικό απορείς πως ο κόσµος ζει χωρίς περίπτερα.
* Βρίσκεις τους τουρίστες αστείους.
* Και τους µαθαίνεις να λένε «malaka».
* Έχεις δέκα χρόνια να µπεις σε λεωφορείο.
* Περιγράφεις το κτίριο της Interamerican στην Κηφισίας ως «ουρανοξύστη».
* Ξέρεις τα πάντα για την ανακύκλωση, αλλά δεν έχεις δει ποτέ από κοντά κάδο ανακύκλωσης.
* Παραγγέλνεις ταυτόχρονα σουßλάκια κι ένα ασθενοφόρο και το ασθενοφόρο έρχεται όταν χωνεύεις τα σουßλάκια.
* Σε όποιο τραπέζι κι αν καθίσεις υπάρχει ένα πακέτο Marlboro Lights. Σορρυ Τονια
* Υπάρχει µεγάλη πιθανότητα να πέσεις σε µποτιλιάρισµα στις 6π.µ.της Κυριακής.
* Σε τσαντίζει το ότι για να πας να ψωνίσεις το Σάßßατο πρέπει να
ξυπνήσεις νωρίς, επειδή τα µαγαζιά κλείνουν στις 3..
* Χειροκροτείς τον πιλότο όταν προσγειωθείς.
* Έχεις αυτοκίνητο που κοστίζει πάνω από 60.000 ευρώ και αρνείσαι να το δώσεις στον παρκαδόρο γιατί θεωρείς κλοπή τα 5 ευρώ που σου ζητάει.
* Αναρωτιέσαι γιατί ο φραπές δεν έχει διεθνή επιτυχία.
* Αγαπηµένη σου ασχολία όταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό για να ξεφύγεις λίγο από την Ελλάδα, είναι να ψάχνεις για άλλους Έλληνες.
* Καταλαßαίνεις τους Αλßανούς 'από τη φάτσα'.
* Δεν σου κάνει εντύπωση γοµάρι 30 χρονών να ζει µε τους γονείς του ή 25 και να µην έχει ßγάλει ούτε µεροκάµατο.
* Νηστεύεις, αλλά κάθε φορά µε διαφορετικούς όρους.
* Ξέρεις ένα σωρό απόρρητα κρατικά µυστικά που αν τα αποκάλυπτες θα έπρεπε να
ξαναγραφτεί η παγκόσµια ιστορία.
* Επίσης ξέρεις λεπτοµέρειες για τη ζωή επωνύµων που δεν έχουν αποκαλυφθεί για τον πολύ κόσµο και πάντα από έγκυρη πηγή (π.χ. αυτή είναι σεξοµανής και την
πιάσανε µε ένα µπουκάλι ξέρετε που, αυτός είναι gay και τα 'χει
µε εκείνον, ο άλλος έχει καρκίνο και όπου να 'ναι πεθαίνει).
* Είσαι ßέßαιος ότι το κακό µάτι έχει αποδειχθεί και επιστηµονικά.
* Ποτέ δεν σου φτάνουν τα χρήµατα για τα ßασικά είδη ανάγκης, αλλά
πάντα σου περισσεύουν για τα είδη πολυτελείας.
* Μισείς τους δηµοσίους υπαλλήλους, αλλά όνειρο ζωής είναι να γίνεις ένας από αυτούς.
* Ξέρεις ότι οι άλλοι είναι όλοι Τουρκόσποροι ή Σλάßοι, αλλά είσαι ßέßαιος ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ßρίσκεται στην αρχή της δικής σου κληρονοµικής αλυσίδας.
* Καµαρώνεις που το χωριό σου, θυµίζει λίγο από Ζωνιανά, αλλά γκρινιάζεις ότι η επαρχία που κατάγεσαι είναι η πιο ριγµένη από όλες.
* Κυριακή πρωί κοινωνάς στην εκκλησία και το απόγευµα ρίχνεις Χριστοπαναγίες στο γήπεδο.
* Διπλοπαρκάρεις για τσιγάρα κλείνοντας το δρόµο και απολογείσαι σ' αυτούς που
κορνάρουν, αλλά στο παρακάτω στενό πλακώνεις τον οδηγό που έκανε ακριßώς το ίδιο.
* Καυχιέσαι που ήσουν Λοκατζής στο Μεγάλο Πεύκο χλευάζοντας τους πεζικάριους αλλά ßάζεις ßύσµα για να πάει ο γιος σου κέντρο στην Κόρινθο και ειδικότητα διαßιßαστής στο Χαϊδάρι.
* Πας γυµναστήριο και καπνίζεις και
ένα πακέτο τσιγάρα τη µέρα.
* Καυχιέσαι που ο γιος σου είναι γαµιάς και η κόρη σου παρθένα.
* Προειδοποιείς µε τα φώτα για µπλόκο αλλά παραπονιέσαι στον αστυνοµικό ότι δεν δίνει κλήση και στους άλλους οδηγούς.
* Όταν σταµατάς στο φανάρι έχεις το χέρι στην κόρνα.
* Οι νοικοκυρές ßάζουν σεµεδάκι πάνω απ' την οθόνη του PC.
* Πάντα αναρωτιόσουν σε τι διάολο χρησιµεύει η 'διάßαση
πεζών'!
Παραγγελία πίτσας από Έλληνα πολίτη
Τηλεφωνήτρια: "Pizza ΧΥΖ, καλησπέρα σας."
Πελάτης: "Καλησπέρα, θα ήθελα να δώσω μια παραγγελία."
Τηλεφωνήτρια: "Θα μπορούσα να έχω....
τον ΕΑΤ σας, παρακαλώ;"
Πελάτης: "Τον Εθνικό Αριθμό Ταυτοποίησής μου, ναι, μια στιγμή, ορίστε, είναι ο 6102049998-45-54610."
Τηλεφωνήτρια: "Ευχαριστώ, κύριε Παπαδόπουλε. Λοιπόν η διεύθυνσή σας είναι Κυψέλης 42, και ο αριθμός τηλεφώνου σας 210-xxxx327. Το επαγγελματικό τηλέφωνό σας στην Lincoln Insurance είναι 210-xxxx792 και ο αριθμός του κινητού σας 69xx-xxx654. Από ποιον αριθμό καλείτε ;"
Πελάτης: "Εεε; Είμαι στο σπίτι. Από πού τις βγάζετε όλες αυτές τις πληροφορίες;"
Τηλεφωνήτρια: "Είμαστε συνδεδεμένοι με το σύστημα, κύριε."
Πελάτης: (Στεναγμός) "Α μάλιστα ! Θα ήθελα δύο σπέσιαλ πίτσες με ζαμπόν, μπέικον. ..."
Τηλεφωνήτρια: "Δεν νομίζω ότι θα ήταν καλή ιδέα, κύριε."
Πελάτης: "Α μπα;"
Τηλεφωνήτρια: "Σύμφωνα με τον ιατρικό σας φάκελο, υποφέρετε από υπέρταση και το επίπεδο της χοληστερόλης σας είναι υψηλό. Η ασφάλεια περίθαλψης που έχετε σας απαγορεύει μια τόσο επικίνδυνη για την υγεία σας επιλογή."
Πελάτης: "Αϊ ! Τι μου προτείνετε λοιπόν; "
Τηλεφωνήτρια: "Μπορείτε να δοκιμάσετε την Πίτσα Λάιτ με γιαούρτι σόγιας. Είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει πολύ."
Πελάτης: "Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα μου αρέσει αυτή η πίτσα; "
Τηλεφωνήτρια: "Συμβουλευτήκατε τις 'Νόστιμες συνταγές με σόγια' στη βιβλιοθήκη της περιοχής σας την περασμένη εβδομάδα, κύριε. Εξ ου και η πρόταση μου."
Πελάτης: "Καλά, εντάξει. Δώστε μου δυο, οικογενειακό μέγεθος. Τι οφείλω;"
Τηλεφωνήτρια: "Πραγματική ευκαιρία για σας, τη σύζυγό σας και τα τέσσερα παιδιά σας, κύριε. Οφείλετε 42,00 €."
Πελάτης: "Να σας δώσω τον αριθμό της πιστωτικής μου κάρτας."
Τηλεφωνήτρια: "Λυπάμαι, κύριε, αλλά φοβάμαι ότι θα πρέπει να πληρώσετε μετρητοίς.. Το υπόλοιπο της πιστωτικής σας κάρτας έχει υπερβεί το όριο ".
Πελάτης: "Θα πάω να βγάλω μετρητά από το μηχάνημα προτού έρθει ο υπάλληλός σας."
Τηλεφωνήτρια: "Ούτε αυτό είναι δυνατόν, κύριε. Ο τραπεζικός σας λογαριασμός είναι ακάλυπτος."
Πελάτης: "Να μη σας ενδιαφέρει. Εσείς στείλτε μου τις πίτσες. Θα έχω τα μετρητά. Πόσην ώρα θα πάρει; "
Τηλεφωνήτρια: "Έχουμε μια μικρή καθυστέρηση, κύριε. Θα είναι στο σπίτι σας σε 45 λεπτά περίπου. Εάν βιάζεστε, μπορείτε να έρθετε να τις πάρετε, αφού βγάλετε τα μετρητά, αλλά η μεταφορά πίτσας με μοτοσυκλέτα είναι τουλάχιστον ακροβασία. "
Πελάτης: "Πού στο καλό ξέρετε ότι έχω μηχανή;"
Τηλεφωνήτρια: "Βλέπω εδώ ότι επειδή δεν καταβάλατε εμπρόθεσμα τις δόσεις, το αυτοκίνητό σας έχει κατασχεθεί. Αλλά η Χάρλεϊ έχει εξοφληθεί, οπότε απλώς συνεπέρανα ότι θα την χρησιμοποιούσατε.."
Πελάτης: "@#%/$@&?#!$*#@&$%^&*΄
Τηλεφωνήτρια: "Σας συμβουλεύω να παραμείνετε κόσμιος, κύριε. Έχετε ήδη καταδικαστεί τον Ιούλιο του 2006 για προσβολή οργάνου της τάξεως."
Πελάτης: (Άφωνος)
Τηλεφωνήτρια: "Κάτι άλλο κύριε;"
Πελάτης: "Όχι τίποτα. Α ναι, μην ξεχάσετε τα δυο λίτρα δωρεάν Κόκα Κόλα μαζί με τις πίτσες, σύμφωνα με τη διαφήμισή σας."
Τηλεφωνήτρια: "Λυπάμαι, κύριε, αλλά υπάρχει ρήτρα στη διαφήμισή μας που μας απαγορεύει να προσφέρουμε δωρεάν αναψυκτικά σε διαβητικούς" .
Ο διάλογος είναι αυτούσια παρμένος από το βιβλίο "στην δύση της ελευθερίας" του μοναχού Χριστοδούλου αγιορείτου, γραμμένο 20 χρόνια πριν.
(το σχεδόν αφορά το υβρεολόγιο στο τέλος)
Πρόκειται για ένα βιβλίο σταθμό, σχεδόν προφητικό. Μάλλον έχει εξαντληθεί, αλλά για όσους το βρούν, είναι μάστ.
Πελάτης: "Καλησπέρα, θα ήθελα να δώσω μια παραγγελία."
Τηλεφωνήτρια: "Θα μπορούσα να έχω....
τον ΕΑΤ σας, παρακαλώ;"
Πελάτης: "Τον Εθνικό Αριθμό Ταυτοποίησής μου, ναι, μια στιγμή, ορίστε, είναι ο 6102049998-45-54610."
Τηλεφωνήτρια: "Ευχαριστώ, κύριε Παπαδόπουλε. Λοιπόν η διεύθυνσή σας είναι Κυψέλης 42, και ο αριθμός τηλεφώνου σας 210-xxxx327. Το επαγγελματικό τηλέφωνό σας στην Lincoln Insurance είναι 210-xxxx792 και ο αριθμός του κινητού σας 69xx-xxx654. Από ποιον αριθμό καλείτε ;"
Πελάτης: "Εεε; Είμαι στο σπίτι. Από πού τις βγάζετε όλες αυτές τις πληροφορίες;"
Τηλεφωνήτρια: "Είμαστε συνδεδεμένοι με το σύστημα, κύριε."
Πελάτης: (Στεναγμός) "Α μάλιστα ! Θα ήθελα δύο σπέσιαλ πίτσες με ζαμπόν, μπέικον. ..."
Τηλεφωνήτρια: "Δεν νομίζω ότι θα ήταν καλή ιδέα, κύριε."
Πελάτης: "Α μπα;"
Τηλεφωνήτρια: "Σύμφωνα με τον ιατρικό σας φάκελο, υποφέρετε από υπέρταση και το επίπεδο της χοληστερόλης σας είναι υψηλό. Η ασφάλεια περίθαλψης που έχετε σας απαγορεύει μια τόσο επικίνδυνη για την υγεία σας επιλογή."
Πελάτης: "Αϊ ! Τι μου προτείνετε λοιπόν; "
Τηλεφωνήτρια: "Μπορείτε να δοκιμάσετε την Πίτσα Λάιτ με γιαούρτι σόγιας. Είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει πολύ."
Πελάτης: "Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα μου αρέσει αυτή η πίτσα; "
Τηλεφωνήτρια: "Συμβουλευτήκατε τις 'Νόστιμες συνταγές με σόγια' στη βιβλιοθήκη της περιοχής σας την περασμένη εβδομάδα, κύριε. Εξ ου και η πρόταση μου."
Πελάτης: "Καλά, εντάξει. Δώστε μου δυο, οικογενειακό μέγεθος. Τι οφείλω;"
Τηλεφωνήτρια: "Πραγματική ευκαιρία για σας, τη σύζυγό σας και τα τέσσερα παιδιά σας, κύριε. Οφείλετε 42,00 €."
Πελάτης: "Να σας δώσω τον αριθμό της πιστωτικής μου κάρτας."
Τηλεφωνήτρια: "Λυπάμαι, κύριε, αλλά φοβάμαι ότι θα πρέπει να πληρώσετε μετρητοίς.. Το υπόλοιπο της πιστωτικής σας κάρτας έχει υπερβεί το όριο ".
Πελάτης: "Θα πάω να βγάλω μετρητά από το μηχάνημα προτού έρθει ο υπάλληλός σας."
Τηλεφωνήτρια: "Ούτε αυτό είναι δυνατόν, κύριε. Ο τραπεζικός σας λογαριασμός είναι ακάλυπτος."
Πελάτης: "Να μη σας ενδιαφέρει. Εσείς στείλτε μου τις πίτσες. Θα έχω τα μετρητά. Πόσην ώρα θα πάρει; "
Τηλεφωνήτρια: "Έχουμε μια μικρή καθυστέρηση, κύριε. Θα είναι στο σπίτι σας σε 45 λεπτά περίπου. Εάν βιάζεστε, μπορείτε να έρθετε να τις πάρετε, αφού βγάλετε τα μετρητά, αλλά η μεταφορά πίτσας με μοτοσυκλέτα είναι τουλάχιστον ακροβασία. "
Πελάτης: "Πού στο καλό ξέρετε ότι έχω μηχανή;"
Τηλεφωνήτρια: "Βλέπω εδώ ότι επειδή δεν καταβάλατε εμπρόθεσμα τις δόσεις, το αυτοκίνητό σας έχει κατασχεθεί. Αλλά η Χάρλεϊ έχει εξοφληθεί, οπότε απλώς συνεπέρανα ότι θα την χρησιμοποιούσατε.."
Πελάτης: "@#%/$@&?#!$*#@&$%^&*΄
Τηλεφωνήτρια: "Σας συμβουλεύω να παραμείνετε κόσμιος, κύριε. Έχετε ήδη καταδικαστεί τον Ιούλιο του 2006 για προσβολή οργάνου της τάξεως."
Πελάτης: (Άφωνος)
Τηλεφωνήτρια: "Κάτι άλλο κύριε;"
Πελάτης: "Όχι τίποτα. Α ναι, μην ξεχάσετε τα δυο λίτρα δωρεάν Κόκα Κόλα μαζί με τις πίτσες, σύμφωνα με τη διαφήμισή σας."
Τηλεφωνήτρια: "Λυπάμαι, κύριε, αλλά υπάρχει ρήτρα στη διαφήμισή μας που μας απαγορεύει να προσφέρουμε δωρεάν αναψυκτικά σε διαβητικούς" .
Ο διάλογος είναι αυτούσια παρμένος από το βιβλίο "στην δύση της ελευθερίας" του μοναχού Χριστοδούλου αγιορείτου, γραμμένο 20 χρόνια πριν.
(το σχεδόν αφορά το υβρεολόγιο στο τέλος)
Πρόκειται για ένα βιβλίο σταθμό, σχεδόν προφητικό. Μάλλον έχει εξαντληθεί, αλλά για όσους το βρούν, είναι μάστ.
Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010
Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε...
δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε χωρίς να μας δημιουργούνται ψυχολογικά τραύματα.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα, μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα.. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς». συγχαρητήρια!
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί.
δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε χωρίς να μας δημιουργούνται ψυχολογικά τραύματα.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα, μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα.. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς». συγχαρητήρια!
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί.
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010
κλοπη κινητού
Κάθε συσκευή έχει ένα μοναδικό σειριακό αριθμό. Αυτός αναγράφεται στο κουτί αγοράς ή μπορούμε να το βρούμε αν πληκτρολογήσουμε το *#06#
Αν όλοι το γνωρίζουμε, μπορούμε μετά τη κλοπή να ενημερώσουμε την εταιρία και το κινητό θα είναι άχρηστο μετά! Αν το κάνουμε όλοι ...στο τέλος νομίζω οτι δεν θα υπάρχει λόγος να κλέβουν κινητό ή τουλάχιστον θα μειωθούν κατά πολύ. Τη πληροφορία αυτή την είχα διαβάσει κάπου και τη μεταφέρω..νομίζω ότι είναι μια απλή λύση που σίγουρα θα μειώσει τις προσπάθειες αρπαγής κινητού...
Αν όλοι το γνωρίζουμε, μπορούμε μετά τη κλοπή να ενημερώσουμε την εταιρία και το κινητό θα είναι άχρηστο μετά! Αν το κάνουμε όλοι ...στο τέλος νομίζω οτι δεν θα υπάρχει λόγος να κλέβουν κινητό ή τουλάχιστον θα μειωθούν κατά πολύ. Τη πληροφορία αυτή την είχα διαβάσει κάπου και τη μεταφέρω..νομίζω ότι είναι μια απλή λύση που σίγουρα θα μειώσει τις προσπάθειες αρπαγής κινητού...
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010
Ν.Καζαντζάκης
Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα..
Αν περιμενεις οποιαδηποτε αμοιβη ,αν εργαζεσαι ,για να ικανοποιεις οχι εσωτερικες σου επιταγες παρα για να πλερωθεις ,εισαι μισθοφορος,δεν εισαι λευτερος πολεμιστης.Οποιος δε βρισκει την ανταμοιβη μεσα του ειναι σκλαβος.
Δεν υπάρχουν ιδέες - υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες - κι αυτές παίρνουν το μπόι του ....
Αν περιμενεις οποιαδηποτε αμοιβη ,αν εργαζεσαι ,για να ικανοποιεις οχι εσωτερικες σου επιταγες παρα για να πλερωθεις ,εισαι μισθοφορος,δεν εισαι λευτερος πολεμιστης.Οποιος δε βρισκει την ανταμοιβη μεσα του ειναι σκλαβος.
Δεν υπάρχουν ιδέες - υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες - κι αυτές παίρνουν το μπόι του ....
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
