μαντιναδες

Σε μέρη που το κινητό δεν πιάνει μου πηγαίνεις
Κι όσο δεν είναι εφικτή η κλήση με τρελαίνεις

Τη μέρα που σε γνώρισα φόρεσα μαύρο φούτερ
και τ' όνομά σου έγραψα στη μνήμη του computer.

Σου 'στειλα τα e-mail μου μα εσύ πριν τα ανοίξεις
στον Κάδο Ανακύκλωσης διάλεξες να τα ρίξεις.

Θα κάνω site την καρδιά με σένα αν μπορέσω
και με ένα κλικ στα αριστερά θα σε αποθηκεύσω.

Θα γίνω h*cker της καρδιάς τους κωδικούς να σπάσω
να σ' έχω σ' ένα CD- ROM να μη σε ξανά χάσω

Πήρες καινούργιο κινητό και είσαι μες την τρέλα
γιατί το προηγούμενο ήτανε μπαχατέλα

Φαίνεται είναι ακριβές του κινητού σου οι κλήσεις
Γι αυτό και στα μηνύματα δεν δίνεις απαντήσεις

Το μαύρο το πουκάμισο το πήρα απ"του αρμάνι
σαρανταδυό χιλιάρικα το γαμημένο κάνει

Πώς να το πεις στο θεριακλή
να κόψει το τσιγάρο
που ήτανε ίσαμε χθες
ένα σωστό φουγάρο.

Που να' σαι αστέρι τ' ουρανού
κι Αυγερινέ του νου μου,
που δίδει η απουσία σου
πόνο του λογισμού μου

Σε τούτη τη μπλογκόσφαιρα
που με'ριξε η τύχη
φίλους καλούς εγνώρισα
και δε χωράει λήθη"

Καρδια εχω απο σιδερο
και εγωισμο ατσαλι,
μα λιωνουνε σαν θα βρεθουν
σε μια καυτη αγκαλη..!!

Αγαπω, πονω, Σε σκέφτομαι
θελω να Ειμαι φως σου,
Μαζι σου ονειρευωμαι
ολες τις ημερες φως μου!!

"Θα φύγω μα τη σκέψη μου
απάνω σου, θα αφήσω,
να πω πως κάτι ξέχασα
και να ξαναγυρίσω."

ΑΝ ΗΣΟΥΝΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΔΥΣΗ
ΓΙΑΤΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ
ΤΕΤΟΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ Ν´ΑΦΗΣΕΙ

Σ´ αγάπησα με πρόδωσες
μα δε σε κατακρίνω
σε ευχαριστώ που μ´έμαθες
αγάπη να μη δίνω

ΣΕ ΚΑΘΕ ΟΝΕΙΡΟ ΠΑΛΙΟ
ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΠΑΝΩ ΧΤΙΖΩ
ΕΜΑΘΑ ΦΩΣ ΜΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΑΠΛΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΩ....

Μα σου θυμίζω πως πικρή είναι για μένα η μέρα
όταν δεν είμαστε μαζί να λες μια καλημέρα

Πονάω με τον πόνο σου
Γελώ με την χαρά σου
Μισώ όμως την απόσταση
Που με κρατά μακρια σου

Μιλώ σου με τα μάτια μου
κι αυτό νομίζω φτάνει
Να καταλάβεις η καρδιά
σε πια μεριά σε βάνει

Ψάχνω τριγύρω μου να βρω
μορφή που να σου μοιάζει,
μα έναν άγγελο ο Θεός
στα χίλια χρόνια βγάζει!

Μια αγάπη ιδιαίτερη
όπου κρατάει χρόνια
σε μπουκαλάκι μεν μικρό
μα η πιο ακριβή κολώνια

Παντα θα λεω σ'αγαπω,
ευχαριστω, συγνωμη.
σε κεινους που 'ναι διπλα μου
κι οντε θα σφαλω ακομη

Φεγγαρι αλητη του ουρανου
που ολυνηχτις γυριζεις,
μηπως αγαπησες και συ
και υπνο δεν γνωριζεις.

Εισαι ο χτύπος της καρδιάς,
εισαιι κι αναπνοή μου
και κρέμεται πάνω σου
ολόκληρη η ζωή μου!

Οι άνθρωποι πολλές φορές
το "λίγο" αναζητούνε
και δε μπορούνε το "πολύ"
που έχουνε να δούνε!

Κυκλοs θαρρώ ειναι η ζωη
με κεντρο την αγαπη
διαμετρο το ερωτα και
εμβαδον το δακρυ

Tα αίτια απο τις αφορμές
πως να τα ξεχωρίσω
που είσαι αφορμή του πόνου μου
κι αιτία ν'αγαπήσω!

Μη με ρωτάς αν σ' αγαπώ
ρώτα με πως αντέχω ,
γιατί καρδιά εχάρισα
κι άλλη καρδιά δεν έχω

Αν η αγάπη ήταν έγκλημα
και το φιλί 'ταν φόνος
θα 'ταν γλυκό αγάπη μου
να 'σουνα δολοφόνος

Ολα τα πλουτη μιας ζωης ,
μου μοιαζουν "μπιχλιμπιδια,"
Εισαι ο θησαυρος,
οπου ποτε δεν ειδα

Στη γκρεμισμένη τους φωλιά
απάνω κελαηδούνε,
γι αυτό ζηλεύω τα πουλιά
και όχι γιατί πετούνε.

Μια καληνύχτα θα σου πω όμορφη σαν εσένα
απου' χα όνειρα πολλά για σένα καμωμένα

Το σ'αγαπώ μου φαίνεται μικρό να περιγράψει
αυτά που θέλει η καρδιά με λέξεις να σου γράψει

Μα όταν σε βλέπω μάτια μου δε λέγεται η χαρά μου
θαρρώ πως σε ερωτεύθηκα σε έβαλα στην καρδιά μου

Λενε πως ολα στην ζωη δεν γίνεται να τα'χεις,
γι αυτο κι εγω σ'ευχαριστω μοναχα που υπαρχεις.

Γίνε εσύ το σύννεφο και γω θα γίνω χώμα,
να βρέχεις να γινόμαστε οι δυό μας ένα σώμα.

Ποιά μαντινάδα να σου πώ και ποια ευχή να κάνω
που όταν σ'έχω αγκαλιά και στα ουράνια φτάνω

Μπορεί να είμαστε μακριά. πολλά να μας χωρίζουν.
μα η καρδιά και η σκέψη μας, σύνορα δεν γνωρίζουν.

Με τη μορφή σου η άνοιξη είναι σημαδεμένη
κι ότι λουλούδι και να βγει την ομορφά σου παίρνει!

Να σε φιλήσω τρυφερά να πιω απ' τους χυμούς σου
να σβήσω από την ηδονή μες στο ζεστό κορμί σου!

Όλο το εικοσιτετράωρο
εσένα συλλογούμαι
μα μη θαρρείς πως σε ξεχνώ
την ώρα που κοιμούμαι!

Αν η ζωή μου τέλειωνε
κι είχα να πω μια λέξη
τ΄ αέρα ένα "σ΄ αγαπώ"
θα ΄δινα να σου πέψει.

Ήθελα να ΄μουν δάκρυ σου
κι όταν θα κλαίς να κάνω
ζωγραφιστό το σ΄αγαπώ
στο μάγουλό σου επάνω.

Είσαι στα χέρια μου η αφή
στο σπίτι μου ο οντάς μου
στα μάτια μου η όραση
και στην καρδιά ο σεβντάς μου!

Τσιγάρο είναι και η ζωή
καίγεται βγάνει στάχτη
που είναι τσ΄αγάπης ο καημός
και του σεβντά το άχτι.

Ήθελα να ΄χω στη ζωή
πυξίδα την καρδιά σου
να προσανατολίζομαι
για να ΄ρχομαι κοντά σου

Εγώ κερί και σύ φωτιά
απάνω στο κορμί μου
που καίς και όλο νόημα
γεμίζεις την ζωή μου.